Rozmowa, nie wywiad

Pierwszy odcinek 180 Stopni był testem, sprawdzianem jak to zadziała w praktyce i dał mi wiele odpowiedzi. Tak, zdaję sobie sprawę ze strony wizualnej, gdzie popełniłem kilka podstawowych błędów. Na szczęście to dźwięk, nie obraz są tutaj najważniejsze. Ja już zgodnie z maksymą jednej z firm sportowych, chciałem to po prostu zrobić. No i takie „Just do it” przyświecało mi, gdy jechałem do Chorzowa na spotkanie z Mr. Google, a co dalej, to będziemy zastanawiali się już dalej.

Jeden z komentarzy pod nagraniem przykuł moją uwagę, a mianowicie, że za dużo było tam również i o mnie. Podcast to nie jest typowy wywiad. Owszem, mam pewne pytania, ale przez większość czasu słucham i rozmawiam z moimi gośćmi. Tak jak dźwięk jest ważniejszy niż obraz w produkcjach multimedialnych, tak samo umiejętność słuchania i nawiązania dialogu jest dla mnie ważniejsza niż nawet najlepiej przygotowana seria pytań.

Bo w nawiązaniu kontaktu chodzi także o wywołanie swego rodzaju intymności, nici porozumienia, opartego również na zaufaniu. Ja opowiem Tobie coś o sobie, Ty opowiesz mi w zamian. I pewnie będzie więcej o mnie, bo program 180 Stopni jest moim sposobem na poradzenie sobie z rzeczywistością. Drogą, która upewni mnie, że mam już nie zawracać w kierunku jakim żyłem przez 13,5 roku. Konkluzja z tego jest taka, że Podcast nie ma jednej określonej formy. Istnieją takie, w których autor mówi wyłącznie o sobie, czasami nawet po prostu przemawia, a są takie w których mówi się o innych. Moja formuła polega na rozmowie, a tego wciąż się uczę i jeszcze sporo nauki przede mną.